Crocs on the road!

Crocs on the road!

Lieve allemaal, daar zijn we weer! Allereerst bedankt voor jullie leuke reacties, het is fijn om de dag van je af te schrijven, maar ook superleuk om jullie reacties te lezen. Dan hebben we nog wat openstaande vragen: ja, onze 'Road train' is een automaat! Gelukkig maar, want anders werd het een chaos in de auto. De richtingaanwijzer en ruitenwisser zijn bijv. ook andersom en er gaat bijna geen afslag voorbij of eerst de ruitenwisser gaat aan en dan pas de goede. Met schakelen erbij zou dat hilarische taferelen gaan geven. En ook Freek Vonk is nog niet gespot! Wat het ritueel is met de vogels... geen idee nog, komen we op terug! Katherine is een aardig stadje, we hebben even heerlijk zitten chillen, want de volgende dag staat er ruim 500 km op het program naar Kununurra. De kilometers lijken langer dan in Nederland. Het is één lange snelweg, in dit geval de Victoria Highway. Eén lange tweebaansweg met kilometers lange, lege snelweg voor je, midden in de natuur, in de verzengende hitte. Dus lekker op tijd op weg maar. Je moet je voorstellen dat je van Den Haag naar Parijs rijdt op een en dezelfde snelweg en dan ca. 20 auto's tegenkomt. Ook Pat moet nu aan het besturen van de big car geloven, yes Queen of the road :-)! Onderweg zagen we eerst een dood rund langs de weg liggen rotten, wat in de straal van een kilometer echt een vreselijke stank veroorzaakte. Daarna zagen we nog een object op de weg liggen.... Wat is het? Een tak? Nee, het beweegt. Een gekko?, nou dan is het wel een hele lange! Afremmen, waarom schiet dat ding niet weg?! Nog dichterbij..... het is een krokodil (kleine meter lang maar, maar toch)! Hij lag midden op de weg, welke kant moeten we nou toch uitwijken, gelukkig kozen we de goede kant. Echt heel gaaf, maar even serieus.... die dingen horen toch in het water en op oevers?! Er zal wel water in de buurt zijn, even onthouden maar.
Dan het volgende object(en) op de weg: twee roofvogels. Eén van de twee vloog snel weg, de andere bleef zitten en keek je aan van, hoe bedoel je ik moet voor jou wegvliegen, rijd jij maar om mij heen. Terwijl we er net omheen wilden rijden, leek hij toch tot bezinnen te komen. 
Bij de grens van Northern territory naar West Australia kom je in de quarantaine-zone terecht. We werden begroet door een stoere Australiër met "How are you mate"?. Heb je fruit, groente, noten enz. bij je? Ja, één appel, die dan ook gelijk in beslag werd genomen. Na een onderzoek van de auto werd afgesloten met "No worries mate, save journey". En of we nog even aan het tijdverschil van anderhalf uur wilden denken (we hadden geen flauw benul natuurlijk).
Aangekomen in Kununurra wacht ons een heerlijk luxe appartement op. Wat een verschil met onze laatste kamer! Voor een paar tientjes meer heb je hier zo'n geweldige ruimte op een mooi park. Vandaag hebben we voor het eerst even wat uitgeslapen en een uurtje aan het zwembad gelegen. Het is hier gemiddeld 38gr. en dat blijkt hier koel te zijn (volgens diverse bronnen), je legt het echt af tegen de hitte.... We liepen in het centrum van het stadje en zagen een soort kruising tussen een benzinestation of garage-achtige uitstraling. Het bleek een soort Mc Drive te zijn voor alcohol... en druk! Alcohol is alleen verkrijgbaar in de zgn. Liquorshops. In het verleden bleken de aboriginals regelmatig straalbezopen te zijn (en nog steeds trouwens) en werd een verband gelegd tussen alcoholisme en incest onder de aboriginals, vandaar de strikte regelgeving (tonen van ID en vaste woonplaats). Overigens staan het rijen dik bij die shops. Dat incest hier onder aboriginals een heel andere betekenis heeft, komen we later nog op terug. Vrijdagmiddag wilden we ergens gaan lunchen, we zagen dat Wyndham een Havenplaats is, ongeveer 100 km verderop, nou dat moet wel snor zitten! He, heerlijk aan het water lunchen! Aangekomen in Wyndham zie je wat laagbouw her en der en wat groepen aboriginals hangen. Ahhh, wel een bordje naar de haven, nou dan is het leven daar natuurlijk :-) Al rijdend tussen een soort drijfzandvelden door, kwamen we in een gebied waar qua uitstraling net een kernramp gebeurd had kunnen zijn. We zagen wel wat scheepswrakken en een hoop vergane glorie, maar geen bruisend haventje. Ok, dan op de terugweg wat te eten halen. Hmmmm, voor het enige supermarktje stond een groep woest uitziende aboriginals die flink pissig het leven in keken.... Nou weet je, laat die lunch maar zitten....avontuurlijk he?! 'Hongerig' renden we in de thuisbasis de supermarkt in om twee pizza's te halen, die we in het appartementje hebben verorberd, heerlijk met een salade en een wijntje erbij. 's avonds zagen we nog heel veel kikkers op straat, bizar veel. Heerlijk geslapen ook!
Vanmorgen zijn we weer richting Katherine over dezelfde weg teruggereden, er is nl. maar één route, alwaar we nu heerlijk op het terrasje relaxen met een cold pint! Tot de volgende keer weer!

Liefs Jo & Patries