Who needs a shuttlebus?

Who needs a shuttlebus?

Hello, hello, folks! Zoveel weer meegemaakt en zoveel weer gezien. Bij de eerder genoemde aankomst voor de tweede keer in Katherine in de vorige episode meldden wij ons als gebruikelijk bij de receptie. Hé, hebben wij die receptioniste niet eerder gezien of zijn wij nou gek? Na een herkennend "Hello, how are you?" wisten we het zeker. Eens even denken, ja deze dame werkte een aantal dagen geleden in een heel ander hotel in dezelfde plaats als serveerster in het restaurant. Uit interesse vroegen wij of deze twee hotels bij dezelfde keten hoorden, maar dat werd beantwoord met een: sssshhhhttt, ssssstttt!! No, No, sssst, zei ze wat beschaamd..! Deze dame had gewoon twee banen bij 2 verschillende hotels en haar bazen mochten van niets weten. Maar een hardwerkend, goedlachse topper.
De volgende dag zijn we aan onze laatste autorit naar Darwin begonnen. Tijdens de rit zijn we uiteraard weer een paar keer van de gebaande paden afgegaan en zo kwamen wij terecht in Edith Falls, na een stevige wandeling kwamen we bij een enorm mooie vallei terecht met een aantal mooie watervallen, werkelijk schitterend (zie de foto's). Onderweg kwamen we nog een dingo tegen die ons vanaf de zijkant van de weg stond te aanschouwen en hele zwermen met kaketoes. Uiteindelijk weer in Darwin aangekomen nog even de tank van Landcruiser volgegooid, zodat we deze de volgende dag weer afgetankt in konden leveren. Halverwege ben ik maar even op de grond gaan liggen om te kijken of de diesel er niet net zo hard weer uitliep aan de onderkant, maar er bleek een tank van 150 liter in te zitten dus dan ben je wel even bezig. In Darwin hadden we een heerlijk hotel waar ook een casino in was gevestigd, dus hebben wij, voor een overigens beperkt bedrag, een gokje aan de roulettetafel gewaagd. Ons geluk blijkt niet in het spel te zitten, maar des te meer in onze liefde voor elkaar! 
De volgende dag zouden we van noord naar zuid vliegen en het vliegtuig zou om 18:15 vertrekken. Hier moet nog even iets over verteld worden. Toen wij in Australië aankwamen hebben wij gebruik gemaakt van een soort taxibusje die mensen naar hun diverse bestemmingen brengt, een soort shuttlebus, enkele reis kostte 33 aussie dollars en voor 50 aussie dollars kon je gebruik maken van een retourtje. Het shuttlebusje zou ons na een telefoontje van het hotel op komen halen. Nou dat is prima, doet u ons maar een retourtje. Dus zaterdag hadden wij aan de man van de receptie gevraagd, kunt u voor ons deze buscompany bellen om ons naar het vliegtuig te brengen morgen? Uhhhhh, I apologize, but that company is running out of business. Blijkt deze firma failliet te zijn sinds de donderdag ervoor. Hebben wij weer. Dus hebben we maar een normale taxi besteld die ons voor 24 dollar naar het vliegveld bracht, dus nog goedkoper ook! Uiteindelijk hebben we zondag voor het vertrek naar het zuiden nog een tijd heerlijk aan het zwembad gezeten en even lekker kunnen ontspannen, dat was heet maar ook vooral genieten.
Hoogste tijd, hop het vliegtuig in op naar Melbourne, dan vlieg je dus 4:30 uur om aan de andere kant van het land te komen. 23:15 kwamen we aan in Melbourne vlug met een busje van het hotel,(ach, niet weer een shuttlebus) naar het hotel in de buurt van het vliegveld. Aldaar toch nog even snel een nieuw verblijf geboekt voor de volgende dagen, uiteindelijk om 2 uur het mandje in en de volgende dag fris weer wakker om vervolgens met volle bepakking erop uit te gaan, de bus in, vervolgens de trein in, een grote rugzak op onze rug en een kleinere rugzak op de voorkant. Patries zeult anderhalf keer haar eigen gewicht mee. Om een goed idee van dit schouwspel te krijgen, zullen we hier later nog een foto van plaatsen. De trein uit en op naar ons nieuwe verblijf. Wat een stad, ongelofelijk wat een stad, we waren er even helemaal beduusd van geworden. Bagage afgegooid bij het hotel waar we toen nog niet in onze kamer konden, toen eerst maar even een koffietje gedronken en even alle eerste indrukken van Melbourne verwerken. Na een uurtje kwamen we weer op stoom en hebben we de Eureka Tower bezocht, de hoogste woontoren van het zuidelijk halfrond. De 88e verdieping is best hoog, best wel heel hoog. Zeer indrukwekkend ook. Overigens gaat de lift vanaf de begane grond in iets minder dan 38 seconden naar de 88e verdieping. Ter vergelijk in Poeldijk doe je er 1:26 over om naar de vierde verdieping te gaan. Na deze indrukken was het hoog tijd om naar ons appartement te gaan. Wat een gaaf appartement vlak naast de Eureka Tower in een ander, heel hoog flatgebouw op de 19 verdieping. Vanuit de woonkamer over Melbourne kijken en dan tussen de flats door de zee zien, geweldig. De slaapkamer ligt op de hoek van deze flat en bestaat voor de helft uit ramen, echt enorm gaaf!! Vanavond lekker gewandeld door het oude centrum en heerlijk gegeten, nu nog even nagenieten van de dag en van de Melbourne skyline vanaf de bank en dan lekker naar bed.

See you later!

Patricia & Johan