Het lekkerste voor het laatst!

Het lekkerste voor het laatst!

Jawel, uw reporters doen ter plaatse weer een volgend verslag. Maandag was het hier Anzac day zoals eerder genoemd en hadden wij gepland om naar het 'Lone Pine Koala Sanctuary' te gaan; een soort opvang, verzorgingsreservaat voor koala's en daar zijn nog veel meer dieren als kangoeroes, wombats, slangen aan toegevoegd. Het park ligt ongeveer 12 km ten zuiden van het centrum, maar met de bus blijk je er ongeveer 50 minuten over te doen. Opstappen midden in het centrum op de bus. Alleen was het wat lastig om daar te komen, omdat het halve centrum was afgezet vanwege een hele lange optocht t.b.v. Anzac Day. Daarnaast bleek half Brisbane het idee te hebben om naar de koala's te gaan op hun vrije feestdag. Uiteindelijk het park binnengekomen waren daar heel veel koala's te zien; wat een leuke beestjes en zo een hoog knuffelgehalte. Aangezien ze daar heel veel van die beesten hebben die eigenlijk alleen maar eucalyptus-bladeren eten, hebben ze diverse stukken land buiten Brisbane waar ze deze eucalyptusbomen verbouwen en waar ze dagelijks enorme hoeveelheden van de plantages naar de opvang vervoeren om de beestjes genoeg eten te kunnen geven. Koala's zijn overigens geen berensoort zoals veel wordt gedacht, maar ze behoren tot de marsupialia ofwel de buideldieren waar dus ook de kangoeroes en de wombats onder vallen. Een klein baby buideldiertje noemen ze een Joey en in het geval van de koala zijn die bij de geboorte ongeveer zo groot als een kleine M&M. Op de snelwegen kwamen we vaak borden tegen waarop staat dat als je een wild beest had aangereden of een aangereden beest tegenkwam dat je een nummer moest bellen om dit te melden. Het blijkt namelijk dat er vaak nog een baby (soms dus net zo klein als een pinda) in de buidel kan zitten die de aanrijding overleefd heeft en die kunnen ze dan nog redden. Uiteraard zijn wij -zoals van een beetje hollander verwacht kan worden- met een koala saampjes op de foto gegaan, en deze koala draagt de naam 'Rosé'! Eind van de dag weer in een overvolle bus weer terug richting appartement. 
De volgende dag hebben we ons opgemaakt voor ons laatste avontuur van de vakantie 'Fraser Island'. Huurauto opgehaald en op naar Hervey Bay, ongeveer 290 km in noordelijke richting waar we een appartement hadden geboekt voor twee nachten, want de volgende dag zouden we een dagtrip gaan doen naar Fraser Island. Om half acht werden we bij het appartement opgehaald door een busje die ons vervoerde naar de pont voor Fraser Island (door de originele bewoners de aboriginals 'K'Gari' genoemd). Na een boottocht van 50 minuten kwamen we aan in Kingfisher Bay en daar begon de tocht daadwerkelijk. Asfalt zul je niet vinden op dit eiland en het is alleen toegestaan om met 4 wheel drives te rijden, dus klommen we in een kleine 4 wheel drive touringcar die hoog op de wielen stond. Fraser Island is overigens het grootste zandeiland ter wereld. Na een inleidend verhaal van onze chauffeur annex reisleider 'Wayne' waar onder andere het gevaar van de wilde dingo's op dit eiland werd toegelicht, vertrokken we naar het eerste punt 'Lake McKenzie'. Teeeerrrringggg, we hebben onze Parijs-Dakar experience ook meteen gehad. Allemachting wat een gek is die Dwayne zeg. Met hoge snelheid over smalle zandweggetjes en als we het al nog niet aan ons lever hadden, dan hebben we het nu wel :) Zie filmpje!
Aangekomen bij Lake McKenzie een werkelijk adembenemend mooi meer met zoet, zeer helder (regen)water dat ongeveer 100 meter boven de zeespiegel ligt. Met witte stranden van zeer fijn zand. Van Dwayne kregen we de tip om onze sieraden met dit zand te poetsen, dan zouden ze weer prachtig blinken en daarnaast was het zand ook zeer goed te gebruiken als scrub voor je huid. En inderdaad Patries ziet er weer 8 jaar jonger uit na dit bezoek. Indrukwekkend was het in ieder geval zeker. Hup weer de bus in en naar de volgende halte ' Central Station' een gebied midden in het regenwoud dat op het midden van dit eiland is te vinden, dit gebied werd gebruikt als uitvalsbasis voor de Lumberjacks, de houthakkers die vroeger bezig waren het eiland te ontbossen, de bomen hebben omgehakt en afgevoerd om de 'wegen' begaanbaar te maken. Sinds begin jaren '90 is Fraser Island aan de werelderfgoedlijst toegevoegd (UNESCO),en mag er geen boom meer aangeraakt worden. Hier hebben we een wandeling doorheen gemaakt. Indrukwekkende natuur, enorme bomen, een zeer helder bergbeekje, mooi, mooi, mooi!! 
Vanuit hier gingen we naar Eurong aan de andere kant van het eiland waar we hebben geluncht. Na de lunch reden we het strand op, die daar dienst doet als snelweg en waar je dus gewoon 80 km/u mag rijden. Ongeveer halverwege deze beach highway ligt het wrak van S.S. Maheno dat daar in 1935 is gestrand toen het was losgeslagen tijdens een cyclone van een andere boot die het schip naar een opkoper in Osaka sleepte. Uiteraard hebben we daar ook nog even een kijkje genomen en toen kwam het aanbod om in een klein éénmotorig sportvliegtuigje een rondvlucht boven het eiland te maken. Wij keken elkaar aan knikten tegelijk, JA, dat gaan we dus doen!! Toch wel een beetje zenuwachtig stapten we die kleine zeepkist met vleugels in, and off we go! Kicken.....ten eerste de ervaring van het vliegen in zo een klein vliegtuigje en het geweldige uitzicht dat we hadden over het eiland en mooie stukken waar je niet of nauwelijks kunt komen! Na al deze indrukken weer de bus in voor een reis terug van 1:20 uur naar de ferry. Tijdens deze terugreis in de bus kwamen we nog een wilde dingo tegen die over het strand liep. Uiteindelijk waren we om 18:45 uur weer in het appartement en niet veel later vielen wij moe, maar zeer voldaan in slaap. 
De volgende dag moesten we uiteraard weer terug naar Brisbane, maar niet voordat we een pier, die vlak bij het appartement lag, van ruim 800 meter hadden afgewandeld. Dit hadden we onszelf bij aankomst al voorgenomen toen we de pier zagen. Tijdens de pier wandeling kwamen we een hoop sportvissers tegen die vanaf de pier aan het vissen waren, maar ook een echte onvervalste pelikaan die zich rond de pier ophield in de hoop dat een visser hem iets zou toestoppen. Overigens zagen we later dat een man met een tonijn van bijna een meter de pier afkwam en naar zijn auto liep.
De terugweg verliep vrij regenachtig en ook vandaag is het weer niet veel beter, bewolkt en regenachtig. Met nog één dag te gaan, maken we ons al een beetje op voor de terugreis. Maar eerst genieten we nog even van elke minuut die we nog hebben. 
We hebben nog veel meer te vertellen uiteraard maar dat bewaren voor thuis.
We zullen nog met één verslag op de proppen komen de komende dagen dus, stay in tune!!

Cheers, 

Patries en Jo