Nuwe avonture in Suid Africa....!

Nuwe avonture in Suid Africa....!

Lieve allemaal, bedankt voor al jullie leuke reacties (op de blog zelf, maar ook daarbuiten). Erg leuk weer dat jullie weer zo meegenieten en -leven, wordt zeer gewaardeerd!

Met gemengde gevoelens gaan we zondag 18 nov. op weg naar het ‘vliegveld’ van Hoedspruit. Gemengd omdat we zeker benieuwd zijn naar het vervolg van onze reis, maar we beseffen ons ook dat we deze prachtige regio in ZA met haar onvergetelijke facetten (wildleven, natuur, rust, zalige temperaturen en zulke lieve mensen) achter ons moeten laten.

We waren er al een keer per ongeluk voorbijgereden, maar daar moest dan toch echt het vliegveld zijn. Ah verrek er ligt daar inderdaad een klein gebouwtje met een geasfalteerd veldje. Heel veel kruiers (bijna op elkaar gestapeld) voor de deur in de hoop een paar rand te kunnen verdienen. Inchecken was een grappige ervaring, heel veel kabaal, veel bemoeienissen van velen om onze twee koffers te labelen. Achter het gebouwtje lag een mooi binnenplaatsje waar de passagiers even rustig konden wachten. Nou vergeet dat rustig maar, de binnenplaats werd behoorlijk op zijn kop gezet door Sjakie de roofridder, een kleine vervetaap. Alle vuilnisbakken werden leeggehaald, je moest bovenop je spullen zitten en hij pikte het een na het ander. Op een gegeven moment schrok Johan zich het ‘apenlazarus’, want die kreeg een bananenschil om zijn oren waar de kleine jatmoos blijkbaar klaar mee was :) 

Een gewone houten deur met een plaatje erop met Gate 1 (er was er ook maar één hoor) was uiteindelijk de toegang tot een klein veld/vliegtuig. Klein vliegtuig, veel turbulentie, we zullen jullie de details besparen, pffff.....Via Joburg zijn we doorgevlogen naar Port Elizabeth (PE), het beginpunt van de ‘Tuinroute’. In het vliegtuig nog uitgebreid gesproken met een jonge blanke Zuid-Afrikaan, die sinds twee jaar in Duitsland woont en werkt. Hij was overduidelijk blij om weer naar zijn thuisland ‘op vakantie’ te gaan, maar waarom woon je er dan niet? Hij vertelde dat hij veel van ZA houdt, maar hij kan niet tegen de armoede en de uitzichtloosheid ervan door de vele corruptie (overheid, politici, leger etc) en daarnaast de wederzijdse discriminatie en het ontbreken van respect voor natuur, milieu en wildleven door een behoorlijk deel van de bewoners (hij was overigens 2 jaar niet thuisgeweest, omdat een simpele paspoortverlenging bij de ambassade 15 maanden had moeten duren, met als gevolg voor hem ca. 1.800 euro schade. Wow daar kunnen wij in onze gehaaste cultuur slecht tegen). Die corruptie kwamen we al eerder tegen m.b.t. stroperspraktijken rondom Krugerpark, maar dat krijgen we nog veel vaker te horen gedurende onze reis....

Vanuit PE zijn we de volgende ochtend vertrokken richting Plettenbergbaai (Plett) en op naar onze accommodatie met de hoogste klantwaardering (9,9), t.w. Long Story Guest House. Onderweg genieten we weer van de vele natuur (bergen, meren en volop vogels en andere mooie plaatjes). Eenmaal aangekomen... and what a lovely story it was! Een klein paradijs met de superlieve gastvrouw Meg en haar hond Kitwe (de geboorteplaats van haar moeder Patricia in Zambia). Ruime, sfeervolle kamer en dan dat spontane dekentje en kaarsje als het avond werd. Ze had de afgelopen 2,5 jaar geen dag vrij genomen, kon niet, ze moest er zijn voor haar gasten, toch?! En dan vertelt ze dat Long Story te koop staat, omdat haar moeder (de eigenaresse) een grote farm wil kopen. Pat’s hartje gaat sneller slaan.... geen files meer, geen drukke banen etc., Meg wil graag de boel blijven runnen en dan beginnen er plannen in je hoofd te komen (we gaan er maar vanuit dat ze  overwaaien). De tweede dag in PE was regenachtig, we hebben Tenikwa bezocht, een zgn. Awareness Center. De unieke dieren daar (allerlei katachtigen) hebben er zeer ruime, natuurlijke omgevingsplekken. Ze kunnen zich niet voortplanten en worden daar veel ouder dan in de natuur. Er lag bijv. een prachtige blonde leeuw, schitterend! Hij zou echter in de natuur niet overleven vanwege zijn opvallende kleur. Sterker nog, zijn eigen vader zou hem direct doden, omdat hij de hele groep in gevaar zou brengen. Het geld dat met het park wordt opgehaald, gaat naar opvang waar ze meerdere (gewonde en veelal bedreigde) diersoorten uit het wild opvangen en weer uitzetten. Deze dieren komen uiteraard niet in aanraking met het publiek. 

Vanuit Tenikwa ook nog “Birds of Eden” bezocht, een werkelijk prachtig stukje natuur met honderden mooie vogels (ook veelal vanuit de natuur gewond binnengebracht), echt genieten! Enigszins nat geregend en rillerig, hebben we vervolgens op een wijnplantage bij een haardvuurtje wat tapas met een glaasje wijn genuttigd (echt heel naar allemaal.....). 

De volgende dag op naar Knysna (spreek uit als Nijsna). Erg aangelegd, lekkere sushi aan het Waterfront, maar één dag was genoeg geweest. Wel hebben we daar de volgende interessante gastvrouw (Tess) ontmoet. Zij heeft ons heel veel verteld over de periode na 1994 (aantreden van Mandela als president). Volgens haar was hij niet zo’n lieverdje voor zijn gevangenneming en ze adviseerde ons daar het nodige over te lezen, anderen nemen het wel weer voor hem op. Waar wel alle partijen het over eens zijn, is dat de presidenten na hem wel corrupt en zichzelf verrijkend volk was/is; met de grootste boef ‘Jacob Zuma’, die het zelfs presteerde om 20 miljoen uit de staatskas te roven, verdacht werd van corruptie, verkrachting en overspel... Lekker dan, zo’n verschil met de over het algemeen brave Europa-leiders en waar het misschien onterecht declareren van een bonnetje al tot aftreden kan leiden. Daarnaast vertelde ze het aangrijpende verhaal dat er vorig jaar vreselijke branden in Knysna hebben gewoed. Om hen heen zagen ze vele huizen afbranden en ze werden langzaam ingesloten door het vuur. Op het laatste moment draaide de wind en werd dit Guesthouse gespaard, terwijl je tot op de dag van vandaag de deels verwoeste en deels gerenoveerde huizen er omheen ziet. Op een tafel lag een boek over deze aangrijpende gebeurtenis met voorin het handgeschreven, emotionele verhaal van de eigenaar.... en Tess bevestigt wat een angstige en heftige periode het was. Ingesloten door vuur.... (zie foto’s)

En hup weer verder naar Mosselbaai (vrijdag). De tuinroute doet je vaak denken aan Frankrijk, maar er komen toch ook echt de meest waanzinnige vergezichten, waar je wel moet erkennen dat ZA echt de overtreffende trap is, prachtig! Aangekomen in Mosselbaai, wat een fijne kustplek met wilde kustpartijen aan de oceaan, waar we ook de eerste walvissen in de verte zagen en zelfs een dolfijn in de golven. Zowel hier als later in Hermanus hadden we graag langer gebleven, maar daarover gaat Johan jullie in het volgende (en waarschijnlijk laatste) verhaal meer vertellen.

Liefs en groeten J&P

P.S. Met de baby Hoopoe gaat het top!